klimmen, subir, klimmen en nog eens subir

A Fonsagrada, 10-07-’13, a las 18.00 horas

Dat waren dus ff 72 km oppe teller, met 2 lekkere beklimmingen, later bleken het er 3 te zijn.....heerlijk en dus 2 lekkere afdalingen ook heerlijk… langs diepe ravijnen… soms met vangrails, soms ook zonder… klimmend niet zo’n probleem, maar afdalend bleef ik er toch wel een metertje of 2 vandaan of er nu eentje achter me zat te duwen of nie… Opgestaan a las siete, desayuno en el restaurante junta del hotel y a las 8.30 oppe tandem… richting???? eerst dus die beklimming van 549 m. naar de Puerto del Palo, het hoogste punt van de Camino primitivo..,1157 metros, de klim die vlgs die juf van de Oficina deTurismo gisteren 6 km. zou zijn… bleek al gauw niet te kloppen want toen ik er 6 km op had zitten zag ik nog wel een flinke bult voor me en ik zat al hoog… maarre nie getreurd, iedere meter is er enne en gestaag klommen we omhoog, af en toe een lekker windje over onze helmen heen en eindelijk na 'n dikke 12 km bereikten we ons hoogtepunt, heeeeeeeeeeeerlijk , die wind in je gezicht en wat voor een UUUUUUUIIIIIIIITTTTTTZZZZZIIIIIICCCCHHHHHTTTTT hier, fabuloso.. En kijk daar…. wie kwam daar naar boven, diejen Belg van gisteravond !!! was dus iets eerder aan de beklimming begonnen en had de lopersroute, binnendoor, genomen, zag er nog fris, was goed geluimd en had nog lucht zat… want hij stak daarboven zijn tweede sigaret van de dag op… gelukkig waaide het hard daarboven… Na nog wat fotoos geschoten te hebben van veraf en kortbij daalden we af, en verdraaid daar liep die Belg al weer achter een stel andere lopers naar beneden, hem even op de foto gezet en gevraagd wat zijn emailadres was… Hij is dus een Frans sprekende Belg met Nederlandse vader, afkomstig uit Maastricht, en Josine vroeg hem toen hoe zijn achternaam was…. NEUTELINGS… en zijn email adres: pyneut@gmail.com heeft dus ook nog Nederlandse humor (Maastrichtse) pineut…. Enne missjien waal unne verre, verre achternaef van Daphne???(nie dat portret van Sandra, maar de vrouw van de oudste zoon van mijn broertje Pierre, bouwjaar ’51, en zijn vrouw Els, bouwjaar onbekend, Rob). En wij ook weer verder de afdaling in… ik wist het klaar te spelen ook maar zonder 1x geroep vanachter “REMMEN!!!” beneden te komen.. m.i. een prestatie van formaat; in Lago tijdens die afdaling een koffietje/colaatje gepakt in de buurt van de hoogste Alberque van de Camino primitivo, daar zaten ook 2 spanjaarden, caminogangers, hun eerste verfrissing van de dag te nemen… een pilsje… ik zou niet meer kunnen fietsen, zij blijkbaar wel lopen… daar hing ook een overlijdensadvertentie aan de muur.. een 83 jarige was in het ziekenhuis in de buurt overleden…. blijkbaar worden hier dus geen rouwkaarten rondgestuurd maar gewoon aan de muur van het cafe gehangen daar komt iedereen toch een keer per dag langs…. Tijdens de afdaling haalde ons een lijkwagen in, met gevolg, en Josine zei “kijk daar haalt die 83 jarige ons ook nog in ook!!” en weer verder totdat we beneden bij het stuwmeer van Salime waren… ; vlgs. de historia gebouwd tussen 1948-1954 een knap stukje werk in die tijd.. het grootste in die tijd in Spanje en 2-de grootste in Europa toen.. 134 meter hoog.. ook het werkvolk was een probleem, deze regio had niet zo’n grote bevolking en er werden dus arbeiders uit heel Spanje hierheen gehaald 3.500 duizend, vnl. uit Andalucië, met hun hele gezinnen, 100-den mensen verongelukten tijdens de bouw door ongevallen… enfin even eraan gedacht op een terrasje, even achter die stuw (zie fotoos) en daar de lunch genuttigd, salada mixta con croquetas en cola/aqua… nu zaten we dus om 12.00 op het laagste punt van vandaag 240m boven A.P. en moesten toen naar de 2-de beschreven top de Alto de Acebo vlgs. Carlos 1033 metros encima de A.P… als je buiten stond waar het niet waaide was het heet… fietsend een stuk minder door die wind… gestaag gingen we omhoog, soms heerlijk in de schaduw.. en al gauw lag dat stuwmeer een stuk lager en zaten wij dus weer een stuk hoger; alleen op hoeveel meter hier de boomgrens ligt weet ik niet maar opeens waren er geen bomen meer en dus ook geen schaduw en werd het toch wel effetjes heet oppe fiets onder diejen helm.. de laatste km. van die klim gingen dan ook op zijn kleinste verzet tempol 6-7 km/uur omhoog, ook daar waaide het lekker op de top… Veel tijd om daarboven op die kale vlakte te blijven hebben we niet genomen, we hadden beiden zin in die afdaling naar A Fonsagrada en die welbekende welverdiende verfrissing …
oh ja de accu’s… na die eerste beklimming zat de eerste, na de afdaling, bij dat lunch restaurant nog op 20%... die nam ik dus mee naar binnen om dei daar ook even bij te laden… toen we na een dik uurtje daar vertrokken stond hij op 46%.. de reserve accu toch maar uitgepakt en met 100% begonnen we dus toen aan die beklimming van 240 naar 1033 metros dus.. toen we boven aan de top van de helling stonden bleek ook deze accu nog maar 20% te hebben… maar nu vlgs. het boekje hadden we alleen nog een afdaling toch??? Maar helaas niet, ook in die laatste 14 km. zaten nog wat kleine gemene klimmetjes o.a. de niet aangekondigde Alto de Acevo, 1150 metros, en dat ging nog net… bij de laatste afdaling vóór A Fonsagrada, merkte Josine op dat als A Fonsagrada dat plaatsje was dat boven op die bult zou liggen, dan…. inderdaad haar weer vooruitziende blik klopte… onderaan diejen bult de lege accu vervangen door de 40% gevulde zodat die ook weer bijna leeg was toen we bij de Iglesia Parroquinal van A Fonsagrada (zeg maar de parochiekerk van het dorp) aankwamen. Josine zag meteen dat in dat kerkje ook de Oficina de Turismo/Perigrinos van het dorp zat; ze ging naar binnen voor diejen stempel en vroeg meteen of er ergens een plek was om te slapen, zij wees ons op een pension 20 m. naast de kerk… geluk moet je hebben!! toen Josine daarbinnen was, werd ik aangesproken, op haar beste Spaans, door een mw. die vroeg “que tal con la bicycleta” en voordat ik nog een volle zin had geantwoord, zei ze : “de donde eres”?? en ikke weer “soy de Olanda” (op mijn beste door profesora Andrea de Kuuk aangeleerde Spaans) waarop zij weer zei: “dan kunne we ook Nederlands praten” en ik weer : “of Vlaams”.. het bleek een Belgisch echtpaar te zijn die ook in het Pension logeerden.. zij riep haar man erbij door te roepen : “HET ZIJN HOLLANDERS” vlgs. mij weet heel A Fonsagrada dit nu ook, zoniet dat heeft de audicien van hier nog werk genoeg….
Zij wandelden nu voor de zoveelste keer een camino in Spanje, nu vanuit Madrid… hadden de Camino del Norte, die vanuit Barcelona, die vanuit Valencia en de Via Plata al eerder gelopen… zij hebben dus letterlijk en figuurlijk heel wat kilométros in de benen!!! ook vertelden zij dat we ontzettend geluk hadden met het weer hier, normaliter regent het hier heel erg veel.. geluk moet je dus hebben.. Wij dus het pension in en bij binnenkomst in dat huis ‘Cantabrico’ zei Josine (met haar vooruitziende blik weer) “het lijkt wel een oud kloostertje” en jawel hoor na via, een soort intercom ons aangemeld te hebben, kwam zuster Bienvenida ons welkom heten en toonde ons nuestra habitacion con bano.. Daar zit ik dus nu gedouched en wel het verslag te schrijven, en foto’s te ordenen; Josine ligt op bed (ook gedouched en wel) haar e-book te lezen… o ja voor de geïnteresseerden onder jullie ‘het sneetje van Josine’ geneest voorspoedig, net opnieuw verbonden en weer enkele nieuwe (de laatste) steri-strips erop aangebracht. Zometeen bezoeken we het Restaurant Cantabrico, even verder op in de straat waar die 2 Belgen (Vlamingen) vanmiddag ‘el menu del dia’ naar hun tevredenheid genuttigd hadden.. ik heb van Josine nog niet vernomen wat ons vanavond nog te wachten staat..
Vamos a ver,

sjef

Ps.
-Gerardino kun jij op ons zeiltje van destijds nog zien hoe we toen in 2008 in SdC aankwamen… we zitten nu in A Fonsagrada… en niet in Ponferrada dat plaatsje waar jij diejen fietsenmaker nog nodig had.. no se…, welke waren de laatste steden voor de aankomst in SdC??
- niman ik dacht al waarom spreekt Ria zo goed Duits!
- Yvon toch nog wel een paar keer in die afgrond gekeken en aan jou gedacht… wat een land hè, que paisaje!! Estupendamente..


22.52 terug van ons laatste avondmaal van vandaag zeg maar 'el menu de hoy' weer een heeeeerlijk etentje.. .en Erik/Jan t'is jammer dat je er niet bij was... nu zit je daar onder in Spanje ergens in vergelijking met hier mee droge kost te eten.... en Kuule mensen hier volgt 'el menu de hoy' en Fonsagrada Espagna:
voorgerecht: Boletas al Ajillo
hoofdgerecht voor Josine: Rape a la Plancha
voor Sjef: Bacalao al horno
nagerecht: copa Helado de la Casa en dat alles onder het genot van een vino blanco de la casa..
lig nog na te genieten in bed, dit verslag voor vandaag afmakend, Josine ligt soms in een deuk, haar ebook te lezen, naast me en ik weet niet of ik de fotoos van ons avondmaal nog geplaatst krijg....